Aan de waslijn hangen
lange onderbroeken en wollen hemden.
Witte stapelwolken tegen een blauwe hemel
vervolmaken het Hollandse tafereel.
Waar eeuwen terug de Hollandse Meesters
dagen, zo niet weken of maanden werkten
om hun schetsen vast te leggen op het
schildersdoek, klikken nu doorlopend
camera’s en worden ontelbare beelden
digitaal vereeuwigd.
De wind neemt af. De wieken
worden vast gezet .Bezoekers keren
huiswaarts. Er daalt een serene rust over
het gebied en samen met een mooie
zonsondergang zijn dit de momenten
waarop het werelderfgoed Kinderdijk
zich van zijn mooiste kant laat zien.
Toch weer een foto waard
Molens gespiegeld
Zoals de glimlach van een vrouw,
het glossen van haar lippen,
haar amandelkleurige ogen,
de spiegel bijna doet kleuren:
Zo staan de molens te pronken
aan de boezems van de Waard,
op een wijze zoals ze al eeuwen
staan te lonken.
Waar de spiegel niet al haar geheimen
prijs geeft. Zijn de contouren van de
molens gespiegeld waar te nemen in het
stille, kabbelende, of soms bevroren water.
De kleuren wisselen met het weer in de
verschillende seizoenen van het jaar.
De zon verwarmt het beeld bij zonsopkomt
of zonsondergang, telkens anders waardoor
de liefde voor ons cultureel erfgoed alleen
maar intenser wordt. Zonder dat er
make up noodzakelijk is.
Meest recente reacties
Hoi Wim. Het heeft wat langer geduurd, maar ik geef nu pas een reactie. De Moerdijkbrugfoto,s zijn echt goed en komen mij bekend voor van onze leuke boottocht. Ik ga je fotos verde verder kijken jouw