Een " EerbeToon"

 

Onderstaand gedicht schreef ik als inzending voor de gedichtenwedstrijd 2017 van de CRP Papendrecht, Het ontbrak de jury aan humor of men zag de humor er niet van in :):). Daarom maar op mijn site geplaatst om de "Ode"  breed te delen.

Het onderwerp " Humor"

 

 

 

Een  “ EerbeToon”

De humor  oeuvre  award is een nieuwe kans

Geen sprake van verering, maar  "EerbeToon"

Voor Sonneveld en Hermans

Ook Elsink en Kan,  kunnen of horen  erbij.

Humoristen,  vier op een rij.

Woordkunstenaars, humor op rijm, vers of gedicht

Ze toveren een glimlach op ieders gezicht.

Spelen met woord en taal, ze presteerden het allemaal.

Een grol of een grap nooit gemeen of op de man

Vergezeld van de gulle lach van Wim Kan.

 Het uitgestreken gelaat van Sonneveld,

De stem van Elsink klinkt verkeerd , alsof hij een dag niet heeft gesmeerd.

Toon een krullende snor , een  twinkeling in de ogen

Humor uit de vorige eeuw, hun roem is vervlogen.

Vergeten zijn de  conferences waar Kan het jaar mee sloot,

En de “duif”  van Hermans is  al heel lang dood .

Wim Sonneveld als Frater Venantius is niet meer

Alleen de lift van Elsink, die doet het weer.

Een “ EerbeToon”  aan  4 humoristen,  hierna  verwoord

In een waar verhaal in het bejaardenhuis gehoord

Daar zat een 103-jarige achter de verjaardagstaart

En zei:  "Er is iets dat jullie moeten weten"

En terwijl ze naar de hemel  staart

Mompelt ze.

“ Ik geloof dat ze mij daar boven zijn vergeten” .